μανδύας αορατότητας

Ο μανδύας αορατότητας δεν αποτελεί πλέον σενάριο επιστημονικής φαντασίας, καθώς δύο ερευνητές δημιούργησαν έναν αποτελεσματικό λεπτό ηλεκτρομαγνητικό μανδύα αορατότητας, που προσαρμόζεται κατάλληλα και μπορεί να εξαφανίσει διαφορετικά είδη και μεγέθη αντικειμένων. 

(Πηγή: Πανεπιστήμιο Τορόντο) 

Ο Έλληνας καθηγητής Γιώργος Ελευθεριάδης του πανεπιστημίου του Τορόντο και ο διδακτορικός φοιτητής Michael Selvanayagam, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Physical Review X», σχεδίασαν και υλοποίησαν τον νέου τύπου μανδύα που περιβάλλει ένα αντικείμενο με μικρές κεραίες, οι οποίες από κοινού εκπέμπουν ένα ηλεκτρομαγνητικό πεδίο, το οποίο εξουδετερώνει τα κύματα που ανακλώνται από το αντικείμενο, κάνοντάς το αόρατο. 
 «Προσεγγίσαμε το εγχείρημα από την πλευρά του ηλεκτρολόγου μηχανικού, που είναι πολύ απλή. Αντί να περιβάλλουμε αυτό που προσπαθούμε να κρύψουμε με ένα παχύ κέλυφος μετα-υλικού, το περιβάλλουμε με ένα στρώμα μικρών κεραιών και αυτό το στρώμα εκπέμπει ένα πεδίο που εξουδετερώνει τις ανακλάσεις από το ίδιο το αντικείμενο», αναφέρει ο έλληνας ερευνητής. 
 Το πείραμα κατάφερε να εξαφανίσει ένα μεταλλικό κύλινδρο από τα ραδιοκύματα, ενώ το σύστημα μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για μεγαλύτερα αντικείμενα εάν χρησιμοποιηθούν περισσότερες κεραίες. Μάλιστα, οι κεραίες μπορούν να εκτυπωθούν και να είναι επίπεδες, όπως μια κουβέρτα ή το δέρμα. Προς το παρόν, οι κεραίες ρυθμίζονται χειροκίνητα στην κατάλληλη ηλεκτρομαγνητική συχνότητα, αλλά στο μέλλον θα μπορούν να λειτουργούν και ως αισθητήρες και ως ενεργές κεραίες που προσαρμόζονται σε διαφορετικά μήκη κύματος σε πραγματικό χρόνο. 
 Οι πρώτοι λειτουργικοί μανδύες αορατότητας άρχισαν να αναπτύσσονται γύρω στο 2006, αλλά ήταν πολύ μεγάλοι και δύσχρηστοι, ενώ οι πρώτες προσπάθειες για λεπτούς μανδύες δεν είχαν τα επιθυμητά αποτελέσματα. 
 Η συγκεκριμένη τεχνολογία, πέρα από την προφανή στρατιωτική της χρήση, θα μπορούσε να έχει διάφορες άλλες πρακτικές εφαρμογές, όπως για παράδειγμα η εξαφάνιση παρεμβαλλόμενων αντικειμένων που εμποδίζουν την απρόσκοπτη μετάδοση των σημάτων από τους σταθμούς κινητής τηλεφωνίας. 
Επιπλέον, το σύστημα μπορεί να αλλάξει την υπογραφή ενός αντικειμένου, κάνοντάς το να φαίνεται μεγαλύτερο, μικρότερο ή ακόμα και μεταβαλλόμενο στο χώρο. Αν και τα πειράματα έδειξαν ότι η συγκεκριμένη τεχνολογία λειτουργεί με τα ραδιοκύματα, η ίδια τεχνική θα μπορούσε μελλοντικά να προσαρμοστεί για χρήση και με τα κύματα του ορατού φωτός. 
Σύμφωνα πάντως με τον Ελευθεριάδη, «υπάρχουν περισσότερες εφαρμογές για ραδιοκύματα παρά για το φως. Είναι απλά θέμα τεχνολογίας. Μπορείς να χρησιμοποιήσεις την ίδια αρχή και για το φως και η σχετική τεχνολογία κεραιών αποτελεί μια άκρως "καυτή" περιοχή έρευνας». 

Πηγή: Science Daily

αναδημοσίευση αποεδώ

καταχώρηση: εφη καλογεροπούλου/φυσικός

Μεγάλη ανακάλυψη: 

Εντόπισαν βαρυτικά κύματα από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας του σύμπαντος

inShare

  

Ρυτιδώσεις στον χωροχρόνο, ανίχνευσε τηλεσκόπιο που βρίσκεται στο Νότιο Πόλο. Τι ανακοίνωσε το Χάρβαρντ. Επιβεβαιώνεται ο Αϊνστάιν

 

Ένα τηλεσκόπιο μελέτης της κοσμικής ακτινοβολίας μικροκυμάτων, το BICEP (Background Imaging of Cosmic Extragalactic Polarization), το οποίο βρίσκεται στο Νότιο Πόλο, ανακάλυψε βαρυτικά κύματα στο σύμπαν, που προέρχονται από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας του.

Το γεγονός, που αποτελεί επιστέγασμα πολυετών ερευνητικών προσπαθειών, θεωρείται κοσμοϊστορικής σημασίας για τη Φυσική και την Κοσμολογία, καθώς ρίχνει περισσότερο φως στο μυστήριο της βαρύτητας και στις απαρχές δημιουργίας του σύμπαντος κατά την «Μεγάλη Έκρηξη» - ενώ παρεμπιπτόντως, για μια ακόμη φορά, επιβεβαιώνει τη Γενική Θεωρία Σχετικότητας του Αϊνστάιν.
Η σχετική ανακοίνωση από επιστημονική ομάδα με επικεφαλής τον Τζον Κόβακς, έγινε σε συνέντευξη Τύπου στο Κέντρο Αστροφυσικής Χάρβαρντ-Σμιθσόνιαν  και ήλθε να επιβεβαιώσει τις φήμες που κυκλοφορούσαν τις τελευταίες μέρες.
Όπως συνέβη και με την ανακάλυψη του σωματιδίου Χιγκς, είναι πιθανότατο ότι η ανακάλυψη θα οδηγήσει σε ένα ακόμη βραβείο Νόμπελ - εφόσον η διεθνής επιστημονική κοινότητα θεωρήσει όντως πειστική την ανακάλυψη.
Η ανίχνευση βαρυτικών κυμάτων που αποτελούν τον «απόηχο» του κοσμογονικού "Μπιγκ Μπανγκ", έρχεται να συμπληρώσει την ήδη γνωστή "κοσμική (θερμική) ακτινοβολία υποβάθρου", επιβεβαιώνοντας έτσι την κυρίαρχη θεωρία ότι το σύμπαν, αμέσως μετά τη γέννησή του πριν από περίπου 13,8 δισεκατομμύρια χρόνια, μέσα σε απειροελάχιστα κλάσματα του δευτερολέπτου γνώρισε μια ταχύτατη επέκταση σε μέγεθος (τη λεγόμενη «εποχή του πληθωρισμού»), γεγονός που, μεταξύ άλλων, εξηγεί γιατί φαίνεται σήμερα ιδιαίτερα ομοιόμορφο από την μια άκρη του έως την άλλη.
Η θεωρία του πληθωρισμού
Αυτή η - έως τώρα αναπόδεικτη - "θεωρία του πληθωρισμού" πρόβλεπε ότι η ανστραπιαία συμπαντική διόγκωση άφησε το βαρυτικό "αποτύπωμά" της στο χωροχρόνο (τα λεγόμενα "βαρυτικά κύματα υποβάθρου"), κάτι που τώρα φαίνεται πως επιβεβαιώνεται και συνεπώς ουσιαστικά αποδεικνύει την εν λόγω θεωρία-κλειδί.
Οι φυσικοί θεωρούν ότι μόνο ο «πληθωρισμός» ήταν σε θέση να ενισχύσει τα αρχέγονα βαρυτικά κύματα σε σημείο που να γίνονται αντιληπτά μέχρι σήμερα και να ανιχνεύονται στο μήκος κύματος των μικροκυμάτων.
Τα βαρυτικά κύματα συνιστούν αδιόρατους κυματισμούς στον ιστό του χωροχρόνου, που μεταφέρουν ενέργεια μέσω του διαστήματος, κάπως σαν τα κύματα ενός ωκεανού. Εκτός από τα αρχέγονα βαρυτικά κύματα, τέτοια κύματα, σύμφωνα με τη θεωρία του Αϊνστάιν, μπορούν να παραχθούν επίσης στο σύμπαν από σώματα πολύ μεγάλης μάζας, όπως μαύρες τρύπες και άστρα νετρονίων.
Αυτά προκαλούν παραμορφώσεις στην καμπυλότητα του χωροχρόνου, με συνέπεια την αδιόρατη μεταβολή στις διαστάσεις μεγάλων αντικειμένων, όπως φαίνονται από τη Γη.


(Με πληροφορίες από ΑΠΕ)
αναδημοσίευση

καταχώρηση : εφη καλογεροπούλου/φυσικός

ενας νέος διαφωτισμός;

                                                                    

 Ενας νέος Διαφωτισμός,η Θεωρία του Πολυσύμπαντος

Δεν υπάρχει μόνο ένα σύμπαν, αλλά πάρα πολλά και μάλιστα το ένα σύμπαν «γεννάει» το άλλο, μέσα σε μια αέναη διαδικασία παραγωγής συμπάντων, η οποία καταργεί την έννοια της αρχής και του τέλους του χρόνου. Επίσης, δεν αντιλαμβανόμαστε ότι πιθανότατα ζούμε σε δέκα διαστάσεις, ενώ δεν αποκλείεται στο μέλλον να δημιουργούμε σύμπαντα στο εργαστήριο! Αυτά υποστηρίζει, μεταξύ άλλων, ο Φυσικός Δημήτρης Νανόπουλος, εκπρόσωπος της χώρας μας στο CERN, διευθυντής Αστροσωματιδιακής Φυσικής του Κέντρου Προκεχωρημένων Ερευνών του Χιούστον (HARC) και διευθυντής ενός ερευνητικού τμήματος του World Laboratory στη Λωζάνη της Ελβετίας.

  Ο Δημήτρης Νανόπουλος, καθηγητής Φυσικής του πανεπιστημίου του Τέξας A&M (ΗΠΑ) και τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, μίλησε χθες βράδυ στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, σχετικά με το πείραμα του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Πυρηνικών Ερευνών (CERN) και την πειραματική διερεύνηση της ύπαρξης του Πολυσύμπαντος (multiverse). Ο καθηγητής παρουσίασε μερικές από τις νέες επιστημονικές ιδέες που ανέπτυξε πρόσφατα με την ερευνητική ομάδα του στο αμερικανικό πανεπιστήμιο και οι οποίες δίνουν μια πολύ συγκεκριμένη μορφή στην έννοια του Πολυσύμπαντος. Με βάση μαθηματικές εξισώσεις, εκτιμά ότι είναι δυνατό να υπάρχουν δέκα εις την πεντακοσιοστή σύμπαντα (ο αριθμός 10 με εκθέτη τον αριθμό 500!), σύμφωνα με τη θεωρία της Υπερσυμμετρίας (SUSY) και των Υπερχορδών, η οποία προβλέπει ότι, εκτός από τις γνωστές τέσσερις "μεγάλες" διαστάσεις - τρεις του χώρου (μήκος, πλάτος, ύψος) και ο χρόνος - υπάρχουν ακόμα έξι ή επτά, που βρίσκονται "διπλωμένες" σε τρομερά μικρό χώρο, ανεβάζοντας σε 10 ή 11 τον συνολικό αριθμό των διαστάσεων. "Ζούμε σε δέκα διαστάσεις, αλλά δεν το αντιλαμβανόμαστε" είπε ο Δ. Νανόπουλος.

Η θεωρία του πολυσύμπαντος ή των πολλών παράλληλων συμπάντων έχει διάφορες εκδοχές, μια από τις οποίες προωθεί σθεναρά ο Δ. Νανόπουλος. Τόνισε όμως ότι μια τέτοια θεωρία έχει νόημα μόνο αν καταστεί δυνατό να αποδειχτεί πειραματικά και σε αυτό μπορεί να βοηθήσει ο επιταχυντής του CERN, για τον οποίο είπε ότι πλέον "δουλεύει ρολόι", αν και οι φυσικοί που αναλύουν τις συγκρούσεις των σωματιδίων, είναι αναγκασμένοι "να ψάχνουν ψύλλους στα άχυρα".

Σύμφωνα με τον Έλληνα επιστήμονα, κάθε επιμέρους σύμπαν (μεταξύ αυτών το δικό μας) μέσα στο πολυσύμπαν μπορεί να έχει τους δικούς του ξεχωριστούς φυσικούς νόμους, που ισχύουν μόνο σε αυτό, ενώ στα άλλα σύμπαντα οι νόμοι που τα διέπουν, μπορεί να είναι αφάνταστα διαφορετικοί ή και σχετικά παρόμοιοι, έχουν όμως οπωσδήποτε ως κοινό παρονομαστή τη βαρύτητα. Το ένα σύμπαν "γεννάει" το άλλο, μέσα σε μια αέναη διαδικασία παραγωγής συμπάντων, η οποία, όπως είπε, καταργεί την έννοια της αρχής και του τέλους του χρόνου.

Ο Δ. Νανόπουλος είπε ακόμα ότι τα άλλα σύμπαντα που απαρτίζουν το πολυσύμπαν, οι "φυσαλίδες της πραγματικότητας", όπως τα χαρακτήρισε, είναι δυνατό να βρίσκονται πολύ κοντά μεταξύ τους (κυριολεκτικά δίπλα μας!), αλλά δεν μπορούν να επικοινωνήσουν. Δεν απέκλεισε όμως ότι ίσως είναι δυνατό να γίνει μετάβαση από το ένα σύμπαν στο άλλο. Με λίγη δόση χιούμορ, ανέφερε ότι "θα έπρεπε να παρακαλάμε να μην ξυπνήσουμε ένα πρωί και γίνει ξαφνική ολική μεταβολή, για παράδειγμα περάσουμε από ένα σύμπαν με τέσσερις ("μεγάλες") σε ένα άλλο με έξι διαστάσεις". Δεν απέκλεισε μάλιστα ότι κάποια σύμπαντα θα μπορούσαν π.χ. να αποτελούν δημιούργημα ενός "χάκερ" σε κάποιο άλλο σύμπαν. Αν τελικά αποδειχτεί η θεωρία του πολυσύμπαντος, τότε "θα καταλαβαίνουμε τον μηχανισμό παραγωγής συμπάντων", οπότε, όπως είπε, όσο κι αν ακούγεται εξωφρενικό, "είναι πιθανό στο μέλλον να δημιουργηθεί ένα σύμπαν στο εργαστήριο" ("και δεν είμαι τρελός…", φρόντισε να διευκρινίσει!).

Ο Έλληνας φυσικός επιτέθηκε στους υπέρμαχους της "ανθρωπικής Αρχής" (που λένε ότι το σύμπαν είναι "κομμένο και ραμμένο" στα μέτρα των ανθρώπων), αντιτείνοντας ότι "δεν του καίγεται καρφάκι του σύμπαντος για εμάς", ενώ χαρακτήρισε τη θεωρία του πολυσύμπαντος "το τελευταίο καρφί στο φέρετρο της τελεολογίας". Απαντώντας σε σχετική ερώτηση, διευκρίνισε ότι δεν έχει χάσει το νόημα της η αναζήτηση μιας "ενοποιημένης θεωρίας του παντός" στην Φυσική, όμως δεν θα αφορά παρά μια λύση μοναδική για το δικό μας σύμπαν και τίποτε περισσότερο.

Τέλος, απαντώντας σχετικά με τις φιλοσοφικές προεκτάσεις της θεωρίας του πολυσύμπαντος, είπε ότι παραπέμπει σε "ένα νέο Διαφωτισμό" που ανοίγει νέους δρόμους για την ανθρωπότητα. Ακόμα, αρνήθηκε ότι υπάρχουν φραγμοί και όρια στις δυνατότητες του ανθρώπινου νου να συλλάβει την πραγματικότητα του σύμπαντος, εκτός από τα αναπόφευκτα ποσοτικά όρια στη συσσώρευση γνώσης στο μυαλό του ανθρώπου, όμως γι' αυτό, όπως είπε, υπάρχουν οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές ως συμπαραστάτες μας, ενώ στο μέλλον η σχέση τους με τους ανθρώπους θα μπορούσε να γίνει ακόμα πιο στενή.

► Ο Δ. Νανόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1948, σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο του Σάσεξ της Αγγλίας, όπου απέκτησε το διδακτορικό του (Ph.D), το 1973, στη Θεωρητική Φυσική των Υψηλών Ενεργειών. Διετέλεσε ερευνητής στο CERN και επί σειρά ετών ανήκε στο ανώτερο ερευνητικό προσωπικό του Κέντρου. Διετέλεσε επίσης ερευνητής στη σχολή Ecole Normale Superieure στο Παρίσι, καθώς και στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ των ΗΠΑ. Από το 1989, είναι καθηγητής στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου του Τέξας A&M και από το 2002 κατέχει την έδρα Μίτσελ-Χιπ της Φυσικής Υψηλών Ενεργειών. Είναι επίσης Διευθυντής του Κέντρου Αστροσωματιδιακής Φυσικής του Κέντρου Προκεχωρημένων Ερευνών του Χιούστον (HARC), ενώ διευθύνει επίσης ένα ερευνητικό τμήμα του World Laboratory στη Λωζάνη της Ελβετίας. Το 1997, εξελέγη τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Από τον Ιανουάριο του 2005 είναι εθνικός εκπρόσωπος της Ελλάδας στο CERN, ενώ υπήρξε επίσης πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας και Τεχνολογίας (Ε.Σ.Ε.Τ.) από το 2005 έως το 2009 και εθνικός εκπρόσωπος στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ESA) από το 2005 έως το 2006.

(Πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ) 

αναδημοσίευση απο εδώ.
 

δείτε και αυτό

καταχώρηση : εφη καλογεροπούλου/φυσικός

εξεταστέα-διδακτέα υλη Δ τάξης Εσπερινών ΓΕΛ σχολικού ετους 2014-2015

Δείτε το ΦΕΚ Β΄ 1946/2014 με την απόφαση ''Καθορισμός εξεταστέας - διδακτέας ύλης των πανελλαδικά εξεταζόμενων μαθημάτων της Δ΄ τάξης του Εσπερινού Γενικού Λυκείου για το σχολικό έτος 2014-2015''.